Ojciec miotu:
STAR IS COMING z Deikowej Doliny (ZKwP) C.I.B. / Int.Ch., Ch.PL., Zw.Kl.PL 2017, Zw.PL. 2014, 2015
HD-A, ED 0/0, OCD free, DM N/N
BG: 116464
Dziadek:
LIEBENHUND'S WHO'S YOUR DADDY (AKC) GCH Gold, TP CH,
CGC (Canine Good Citizen certificate)
OFA: Hips excellent, elbows normal, heart normal, CERF eyes normal, DM N/N
BG: 55008
Babka:
IMAGE Z Deikowej Doliny (ZKwP) C.I.B. / Int.Ch., Ch.PL.,
HD-A, ED 0/0, OCD free,
BG: 100844
informacje o rodowodzie psów wskazanych wyżej na stronie ojca miotu (http://www.deikowadolina.pl/?pl_star-is-coming-z-deikowej-doliny,153)
oraz w bazie bernergarde.org (BG).
 |
| Star is Coming z Deikowej Doliny |
|
 |
| LIEBENHUND'S WHO'S YOUR DADDY |
|
 |
| IMAGE z Deikowej Doliny |
|
Matka miotu:
EURYDYKA Bernevirtus FCI Ch.Pl.
PT I, II, certificated water work/rescue dog class I, II,III
HD-A, ED 0/1, OCD free, HS-B, DM A/N, Thyroid normal,
BG: 143730
rodowód suczki w zakładce "Miot E": https://www.bernevirtus.pl/psy/ora/rodowod
COI (współczynnik inbredu) miotu A
- tzw. metoda roku bazowego (full BG base date method): 4,6
- tzw. metoda określonej liczby pokoleń. Dla 10 pokoleń: 1,6
Współczynnik inbredu - podstawowe informacje dla nabywców szczeniąt.
Istnieją dwie kopie każdego genu, jeden od matki, a drugi od ojca. Jest to nieco uproszczona reguła w genetyce, ponieważ w rzeczywistości może istnieć 0 - 100% genów od każdego z dziadków lub poza nim. Przeciętnie jednak zakłada się, że każdy z dziadków wnosi 25% genów. Współczynnik inbredu (COI) wskazuje na prawdopodobieństwo, że obie kopie któregokolwiek z genów psa pochodzą od tego samego przodka. Im wyższa wartość, tym więcej razy przodkowie pojawiają się po obu stronach rodowodu. Hodowla w pokrewieństwie - inbred ma na celu pomóc w ustaleniu charakterystyki rodzaju rasy poprzez utrwalenie cech wybitnego osobnika. W naturze jednak inbred (kojarzenie krewniacze) nie jest zjawiskiem korzystnym. Nadmierna hodowla w linii/inbred, która miałaby wysoki wskaźnik COI, prowadzi do depresji inbredowej, a ta wiąże się z utratą różnorodności genetycznej: zmniejszoną długością życia, problemami z płodnością, zmniejszonymi rozmiarami miotu i masą urodzeniową, i co najważniejsze: zwiększoną zapadalnością na raka i chorobami autoimmunologicznymi.
Metoda roku bazowego
Berner-Garde wdrożył obliczenia wskaźnika COI w roku bazowym 1966 r. Oznacza to, że przy obliczaniu wskaźnika COI dla psa wykorzystuje się wszystkich przodków tego psa urodzonych w 1966 r. lub później. To powoduje, że obliczenia COI dla wszystkich psów powracają do tej samej grupy przodków, zapewniając lepsze oszacowanie wskaźnika COI do wykorzystania przy porównaniu różnych możliwych krycć niż przy użyciu ustalonej w uproszczonym wzorze wskaźnika inbredu liczby pokoleń. Jednak ta metoda wymaga znajomości daty dla każdego psa w rodowodzie od 1966 roku, ponieważ to właśnie decyduje o tym, czy ten pies ma być dołączony do wyliczenia, czy nie.
Pożądana, a nawet idealna dla rasy jest taka hodowla, gdzie COI jest niższe niż średnia (średni wskaźnik COI wg. metody roku bazowego dla miotów berneńskich psów pastreskich urodzonych w 2008 roku – według wyliczeń BernerGarde to 5,3-6,6). Ale tak samo jak w przypadku każdej selekcji hodowlanej, COI jest tylko jednym aspektem doboru, który można wziąć pod uwagę. Należy też pamiętać, że są to średnie z metody roku bazowego BG i nie mogą być użyte do porównania z obliczeniami wykonanymi przy użyciu metody alternatywnej, zwłaszcza metod bardzo uproszczonych.
Metoda określonej liczby pokoleń
Istnieje też możliwość wyboru okrślonej liczby pokoleń do wyliczenia wskaźnika inbredu (na przykład cztery pokolenia, pięć pokoleń, dziesięć pokoleń, itd). Pozwala to na obliczenie wskaźnika porównywalnego z tym, który mogą wyliczać związki kynologiczne w różnych krajach (w Polsce brak takich danych w ZKwP) w wytycznych dotyczących prowadzenia lub regulaminów hodowli. Ta metoda nie uwzględnia jednak relacji krewniaczych wykraczających poza liczbę generacji użytych w obliczeniach, a daty urodzenia psów są nieistotne dla obliczeń. W tej metodzie uważa się, że przodkowie w najstarszym pokoleniu używanym do obliczeń nie są ze sobą spokrewnieni wcale. W związku z tym metoda ta generuje niższy wskaźnik COI niż metoda daty bazowej. Ponadto im mniej pokoleń zostanie użytych w obliczeniach tym niższy wskaźnik inbredu. Ta metoda jest czasami określana jako metoda tabelaryczna.
Dodatkowo: definiajca inbredu jest różna dla hodowcy i dla genetyka. Zwróćcie uwagę, że dla genetyka określa go wymierna liczba rosnąca, gdy wspólny przodek pojawia się w rodowodzie ze strony matki i strony ojca, dla hodowcy natomiast inbred to bardzo bliskie skojarzenie - rodzica z potomstwem bądź rodzeństwa między sobą. W hodowli Bernevirtus, ze względu na cechy chowu wsobnego oraz ryzyka depresji inbredowej (genetycznie), która zmniejsza żywotność I zdrowotność psów, nie stosuję metody wyliczania inbredu dla ograniczonej liczby kilku pokoleń: podejmując decyzję o wyborze rodziców miotu wybieram obie metody wyliczania COI I dodatkowo, w przypadku metody tabelarycznej, biorę pod uwagę co najmniej 8 pokoleń psów.
